یـا امیر المومنین حیدر کرار (ع
در چشم باد لاله گل پرپرش خوش است از باغ ها شنیده‌ام این را که عطر یاس دریا همیشه حاصل امواج کوچک است در راه عشق دل نه فقط سر سپرده باش! جایی که ماه همسفر آب می‌شود جایی که پیش مرگ پدر می‌شود پسر عالم شبیه آن لب و دندان ندیده است این خون سرخ اوست که تاریخ زنده است اندوه سالهای پسر را گریستن از ماه های سال, محرّم که محشر است! غدير در قرآن: اليوم اكملت لكم دينكم و اتممت عليكم نعمتى و رضيت لكم الاسلام دينا. سوره ی مائده، آيه‌ی 3 امروز (روز غدير خم) دين شما را به حد كمال رساندم و نعمتم را بر شما تمام كردم و اسلام را بعنوان دين براى شما پسنديدم. غدير از نگاه معصومين(ع): زياد بن محمد گويد: بر امام صادق (ع) وارد شدم و گفتم: آيا مسلمانان عيدى غير از عيد قربان و عيد فطر و جمعه دارند؟ امام (ع) فرمود: آرى، روزى كه رسول خدا (ص) اميرمؤمنان (ع) را (به خلافت و ولايت) منصوب كرد. 2- برترين عيد امت رسول خدا (ص) فرمود: روز غدير خم برترين عيدهاى امت من است و آن روزى است كه خداوند بزرگ دستور داد برادرم على بن ابى طالب را به عنوان پرچمدار (و فرمانده) امتم منصوب كنم، تا بعد از من مردم توسط او هدايت شوند، و آن روزى است كه خداوند در آن روز دين را تكميل و نعمت را بر امت من تمام كرد و اسلام را به عنوان دين براى آنان پسنديد. 3- عيد بزرگ خدا امام صادق (ع) فرمود: روز غدير خم عيد بزرگ خداست، خدا پيامبرى مبعوث نكرده، مگر اينكه اين روز را عيد گرفته و عظمت آن را شناخته و نام اين روز در آسمان، روز عهد و پيمان و در زمين، روز پيمان محكم و حضور همگانى است. 4- عيد آسمانى امام رضا (ع) فرمود: پدرم به نقل از پدرش، امام صادق (ع) نقل كرد كه فرمود: روز غدير در آسمان مشهورتر از زمين است. على (ع) فرمود: امروز (عيد غدير) روز بس بزرگى است. در اين روز گشايش رسيده و منزلت (كسانى كه شايسته آن بودند) بلندى گرفت و برهانهاى خدا روشن شد و از مقام پاك با صراحت سخن گفته شد و امروز روز كامل شدن دين و روز عهد و پيمان است. 6- عيد پربركت امام صادق (ع) فرمود: به خدا قسم اگر مردم فضيلت واقعى «روز غدير» را می شناختند، فرشتگان روزى ده بار با آنان مصافحه می كردند و بخشش هاى خدا به كسی كه آن روز را شناخته، قابل شمارش نيست. امام علي(ع) : الثَّناءُ بأكثَرَ مِن الاستِحقاقِ مَلَقٌ ، و التَّقصيرُ عنِ الاستِحقاقِ عِيٌّ أو حَسَدٌ .( نهج البلاغه ، حكمت347) ستودن بيش از استحقاق كسى ، چاپلوسى است و ستودن كمتر از استحقاق، ناتوانى در سخن يا حسادت است. دوسخن گرانبها از علی (ع) کوشش و همت خود را مصروف آخرتت گردان، اصلاح می‌شوی. [1] اختلاف را رفع می کند و سبب الفت و دوستی می شود. [2] فاجتَهِدْ في تَعلُّمِهِما ، فما يَزيدُ مِن عِلمِكَ و أدبِكَ يَزيدُ في ثَمَنِكَ و قَدْرِكَ .( ميزان الحكمه، ج 1، ص98) دو كوشا باش كه هر چه بر دانش و ادبت افزوده شود، قدر و ارزشت فزونى مى گيرد. انگشتر علی (ع) انگشتر مردانه مزین به نام حضرت علی (ع) با طراحی فوق العاده چشمگیر و منحصر بفرد خود چشم هر بیننده را مجذوب خود میکند. نوع طراحی این انگشتری بی نظیر سیاه قلم بوده و جنس آن طلای روسی می باشد که هرگز تغییر رنگ نمی دهد؛ سنگ های به کار رفته در این انگشتر شامل سه سنگ توپاز با رنگ آبی خیره کننده، زمرد سبز و یاقوت سرخ جلوه دیگری به این انگشتری گرانبها داده است. با هدیه دادن این انگشتر منحصربفرد به کسی که دوستش دارید او را غافلگیر نمایید. این یک هدیه معنوی و ماندگار است که هرگز از یاد هدیه گیرنده نخواهد رفت... این انگشتری در 3 سایز مناسب برای آقایان ارائه شده است. حضرت علی (ع) : طعام را بگذارید سرد شود زیرا برکت در طعام سرد است.. حضرت علی (ع) : چون لباس خود را از بدن بیرون آورید بسم الله بگویید تا جنیان نپوشند وگرنه جنیان آن را جامه می پوشند تا صبح علی دست خدا بود علی مست خدا بود علی پرتوی خورشید هدایت علی عطر خوش باغ امامت علی را چه بنامم علی را چه بخوانم ندانم ندانم ثنایش نتوانم نتوانم خدا خواست که خود را بنماید در جنت خود را به رخ ما بگشاید علی را به همه خلق نشان داد علی رهبر مردان صفا بود علـی آیینه پاک خدا بود علی معنی تسلیم رضا بود علی زینت شب های دعا بود دویدست عجب مهر علی در رگ و جانم علی گرچه خدا نیست ولیکن ز خدا نیز جدا نیست برو سوی علی تا که وفا را بشناسی ببر نام علی تا که صفا را بشناسی علی قامت مردی به قیامت چه گویم که در این مرحله گنگ است زبانم اگر آیینه خواهی که ببینی رخ حق را علی را بنگر تا که خدا را بشناسی ای مردم در راه راست از کمی روندگان نهراسید زیرا اکثریت مردم بر گِرد سفره ای جمع شده اند که سیری آن کوتاه و گرسنگی آن طولانی است تعجب نکنید از کسی که در جستجوی گمشده ای برمی آید و حال آنکه خود را گم کرده است و در پی آن نمی گردد اگر ندانسته ای از کجا آمده ای نخواهی دانست کجا خواهی رفت با مردم چنان معاشرت کنید که اگر مُردید بر شما بگِریند و اگر زنده ماندید به شما مِهر ورزند همین برای نادانی مردم کافیست که ارزش خود را تشخیص ندهند... فرصت ها چون ابر میگذرد بنابراین فرصت های نیک را غنیمت بدانید.. (نهج البلاغه) در حديثى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله میخوانيم كه حضرت موسى عليه السلام به خدا عرض كرد: خدايا مقام قربت را خواهانم. پاسخ آمد: قرب من، در بيدارى شب قدر است. عرضه داشت: پروردگارا، رحمتت را خواستارم. پاسخ آمد: رحمت من در ترحّم بر مساكين در شب قدر است. گفت: خدايا، جواز عبور از صراط مىخواهم. پاسخ آمد: رمز عبور از صراط، صدقه در شب قدر است. عرض كرد: خدايا بهشت و نعمتهاى آن را مىطلبم. پاسخ آمد: دستيابى به آن نعمتها، در گرو تسبيح گفتن در شب قدر است. عرضه داشت: پروردگارا، خواهان نجات از آتش دوزخم. پاسخ آمد: رمز نجات از دوزخ، استغفار در شب قدر است. در پايان گفت: خدايا رضاى تو را مىطلبم. پاسخ آمد: كسى مشمول رضاى من است كه در شب قدر، نماز بگذارد. منبع:وسائل الشيعة،جلد 8 ،صفحه زلیلایی شنیدم کعبه خلوتگه اسرار فراوان علی ست بیت حق جلوهگر از روی درخشان علی ست که ترازوی عمل کفه و میزان علی ست به خدا بعد نبی سلطنت از آن علی ست آن گذرنامه به امضاء و به فرمان علی ست حکم حکم علی و محکمه دیوان علی ست خاطرات خوش دیباچه دوران علی ست که شجاعان عرب پشه به میدان علی ست با خبر باش که شاگرد دبستان علی ست در عوض ریزهخور سفره احسان علی ست "سید حسن خوش زاد" ای نگاهت دوای هـــــر دردی **** آرزو می كنم كه بـــــــرگردی كاش من باخبر شـــوم روزی **** لحظه ای بر دلم گــــذر كردی زنده ام من به عشق دیدارت **** بسته جانم به روی زیبــــایت منتـــــظر مانده چشم گریانم **** پس كجایی؟ دلم به قربــانت مثل مهتاب و آسمان هستی **** آفتابی ، تو مهربـــان هستی با تو معنای عشق كامل شد **** یار و مولای عاشقان هستی جمعه ها دل كه بیقرارت شد **** تا سحر چشم انتـــظارت شد اشكها ریختم شبـــــــانگاهان **** چون امیدم به نوبــــهارت شد ای كه بر درد و غم دوا هستی **** نور عشقی و با وفـــا هستی بی تو طاقت ندارد این دل **** بیا صبر تا كی كنم؟ كجا هستی؟ ای دل شیدای ما گرم تمنای تو **** کی شود آخر عیان طلعت زیبای تو گرچه نهانی ز چشم دل نبود نا امید می رسد آخر به هم چشم من و پای تو امام نهم شیعیان حضرت جواد (ع ) در سال 195هجری در مدینه ولادت یافت . نام نامی اش محمد معروف به جواد و تقی است . القاب دیگری مانند : رضی و متقی نیز داشته ، ولی تقی از همه معروفتر می باشد . مادر گرامی اش سبیکه یا خیزران است که این دو نام در تاریخ زندگی آن حضرت ثبت است . امام محمد تقی (ع ) هنگام وفات پدر 8 ساله بود . پس از شهادت جانگداز حضرت رضا علیه السلام در اواخر ماه صفر سال 203ه مقام امامت به فرزند ارجمندش حضرت جوادالأئمه (ع ) انتقال یافت . مأمون خلیفه عباسی که همچون سایر خلفای بنی عباس از پیشرفت معنوی و نفوذ باطنی امامان معصوم و گسترش فضایل آنها در بین مردم هراس داشت ، سعی کرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خویش قرار دهد . " از اینجا بود که مأمون نخستین کاری که کرد ، دختر خویش ام الفضل را به ازدواج حضرت امام جواد (ع ) درآورد ، تا مراقبی دایمی و از درون خانه ، بر امام گمارده باشد . رنجهای دایمی که امام جواد (ع ) از ناحیه این مأمور خانگی برده است ، در تاریخ معروف است " . از روشهایی که مأمون در مورد حضرت رضا (ع ) به کار می بست ، تشکیل مجالس بحث و مناظره بود . مأمون و بعد معتصم عباسی می خواستند از این راه - به گمان باطل خود - امام (ع ) را در تنگنا قرار دهند . در مورد فرزندش حضرت جواد (ع ) نیز چنین روشی را به کار بستند . به خصوص که در آغاز امامت هنوز سنی از عمر امام جواد (ع ) نگذشته بود . مأمون نمی دانست که مقام ولایت و امامت که موهبتی است الهی ، بستگی به کمی و زیادی سالهای عمر ندارد ... زنان و فرزندان حضرت جواد (ع ) و 4 دختر نوشته اند بدین شرح : 1 - حضرت ابوالحسن امام علی النقی ( هادی ) 2 - ابواحمد موسی مبرقع 3- ابواحمد حسین 4- ابوموسی عمران 5- فاطمه 6- خدیجه 7- ام کلثوم 8- حکیمه حضرت جواد (ع ) مانند جده اش فاطمه زهرا زندگانی کوتاه و عمری سراسر رنج و مظلومیت داشت . بدخواهان نگذاشتند این مشعل نورانی نورافشانی کند . امام نهم ما در آخر ماه ذیقعده سال 220ه . به سرای جاویدان شتافت. قبر مطهرش در کاظمیه یا کاظمین است، عقب قبر منور جدش حضرت موسی بن جعفر (ع ) زیارتگاه شیعیان و دوستداران است . هی شعار میدن ما اگه کربلا بودیم.... نمیذاشتیم اونجوری بشه..... یادم میاد از بچگی بهمون میگفتن انشا بنویس که اگه کربلا بودی چیکار میکردی..... بابا چرا میرید تو گذشته..... حال رو ببینید..... اینجا ایرانه.... و الآن دوره امامت آقا مهدی موعوده ..... پس الآن وقتشه که خودتو نشون بدی...... الآن باید نشون بدی چند مرده حلاجی؟.... بیایم یه خورده به بچه ها یاد بدیم .... یاد بدیم که چی به چیه..... اینجا اگه خودتو درست کنی خیلی مردی...... اینجا..... باید پا در عرصه ی عمل گذاشت..... از بعضیا عذر میخوام ولی اینجا هرکس و ناکسی حرف زدنو بلده..... پس یاعلی...... آیت الله بهجت: چهل روز مانده به محرم چله ی گناه نکردن بگیرید. تاسوز دل و اشک چشمانتان برای سید الشهدا فراوان گردد. برخى وصيتهاى امام جعفر صادق (ع) براى شيعيان اينان برگزيدگان، خالصان و دوستان واقعى خدايند و مؤمنان راستين همينانند. به خدا سوگند، اگر يکى از شما در راه خدا زمينى پر از طلا احسان کند اما به برادر ايمانى خود حسد ورزد، با همين طلاها بدنش داغ خواهد خورد و کيفر خواهد ديد. شخصيت، قيام و نهضت امام حسين (ع) هميشه در كلام معصومين (ع) وجود داشته است و عجب آنكه حتي معصومين پيش از امام حسين (ع) نيز اشاراتي به اين واقعه و سرزميني كه در آن مصائب عاشورا رخ داد، داشته‌اند. در اين نوشتار 40 حديث در باره امام حسين (ع) كه در سايت آيت‌الله محمدتقي بهجت آمده، منتشر مي‌شود. 1- حريم پاك 2- سرزمين نجات 3- مسلخ عشق 4- عطر عشق 5- ستاره سرخ محشر 6- كربلا وبيت المقدس 7- فرات و كربلا 8- كربلا كعبه انبياء 9- كربلا، مطاف فرشتگان 10- راه بهشت 11- كربلا حرم امن 12- زيارت مداوم 13- بارگاه مبارك 14- شوق زيارت 15- حج مقبول و ممتاز 16- تولدى تازه 17- زيارت مظلوم 18- شهادت و زيارت 19- زيارت، بهترين كار 20- سفرههاى نور 21- شرط شرافت 22- زيارت، فريضه الهى 23- كربلا كعبه كمال 24- از زيارت تا شهادت 25- حديث محبت 26- نشان شيعه بودن 27- سكوى معراج 28- مكتب معرفت 29- همچون زيارت خدا 30- زيارت عاشورا 31- بالاتر از روسپيدى 32- نشانه‌هاى ايمان 33- رواق منظر يار 34- تربت و تربيت 35- بزرگترين دارو 36- تربت و هفت حجاب 37- سجده بر تربت عشق 38- تسبيح تربت 39- تربت شفا بخش 40- يكى از چهار نياز از سال ها قبل همه می دانستند که فرزندی به نام مهدی از اهل بیت پیامبر (علیه السلام ) به دنیا خواهد آمد. وقتی رسول خدا نام دوازده امام رابرای مردم بیان می کرد. به آن ها فرمود: آخرین امام که نامش مهدی است. با ظالمان مبارزه می کند و حکومت های ستمگر را از بین می برد. دشمنان اهل بیت که این مطلب را می دانستند. خانه ی امام حسن عسکری (ع) را زیر نظر داشتند تا اگر نوزاد پسری متولد شد او را به قتل برسانند" اما خدا حضرت مهدی علیه السلام رااز شر آنان حفظ کرد. آن حضرت در سحرگاه نیمه گاه شعبان به دنیا آمد و ماموران حکومت نیز از تولد او خبر دار نشدند.امام حسن عسکری (ع) به جز یاران بسیار نزدیک خود کسی دیگر را از این ماجرا مطلع نساخت. پس از شهادت امام حسن عسکری (ع) امام مهدی به فرمان خداوند از چشم مردم جهان پنهان شد. تا هر زمان که خدا بخواهد و مردم آمادگی داشته باشند. قیام کند و جهان را پر از نیکی و عدالت سازد.
خورشید, روز واقعه خاکسترش خوش است
گاهی نه پشت پنجره, لای درَش خوش است
یعنی علی به بودن با اصغرش خوش است
حتی حسین پیش خدا بی سرش خوش است
دل ها به آب نه که به آب آورش خوش است
اولاد هم نبیره ی پیغمبرش خوش است
لبخند هم میانه ی تشت زرَش خوش است!
این شاهنامه نیست ولی آخرش خوش است:
سر بر سپید پیرهن مادرش خوش است
از «روز» های سال ولی «محشرش» خوش است
1- عيد خلافت و ولايت 
_(1).jpg)
على(ع): اجعَلْ هَمَّکَ لِمَعادِکَ تَصْلُحْ؛
امام على(ع): الأنصافُ يرفعُ الخلاف و
يُوجبُ الائتلاف؛ انصاف،
1 . ميزان الحکمه، جلد 1، ص 58.
2 . غرر الحكم ، ص 394.
امام علي (ع):
يا مؤمنُ ، إنّ هذا العِلْمَ و الأدبَ ثَمَنُ نفسِكَ ،
اى مؤمن! دانش و ادب جان بهاى توست، پس در فراگرفتن آن
ز لیلایی شنیدم یا علی گفت - به مجنونی رسیدم یا علی گفت
مگر این وادی دارالجنون است - که هر دیوانه دیدم یا علی گفت
نسیمی غنچه ای را باز میکرد - به گوش غنچه آندم یا علی گفت
خمیر خاک آدم چون سرشتند - چو بر میخاست آدم یا علی گفت
مسیحا هم دم از اعجاز میزد - زبس بیچاره مریم یا علی گفت
مگر خیبر زجایش کنده میشد - یقین آنجا علی هم یا علی گفت
علی را ضربتی کاری نمیشد - گمانم ابن ملجم یا علی گفت
دلا باید که هردم یا علی گفت - نه هر دم بل دمادم یا علی گفت
که در روز ازل قالوبلا را - هر آنچه بود عالم یا علی گفت
محمد در شب معراج بشنید - ندایی آمد آنهم یا علی گفت
پیمبر در عروج از آسمانها - بقصد قرب اعظم یا علی گفت
به هنگام فرو رفتن به طوفان - نبی الله اکرم یا علی گفت
به هنگام فکندن داخل نار - خلیل الله اعظم یا علی گفت
عصا در دست موسی اژدها شد - کلیم آنجا مسلم یا علی گفت
کجا مرده به آدم زنده میشد - یقین عیسی بن مریم یا علی گفت
علی در خم به دوش آن پیمبر - قدم بنهاد و آندم یا علی گفت
در جهان مرد عمل باش و علی را بشناس
ای کج اندیش مکن غصب خلافت زیرا
روز محشر که گذرنامه جنت طلبی
دادگاهی که به فردای قیامت برپاست
کشتن "مرحب" و بگرفتن خیبر در کف
دور شو ای پسر "عبدود" از دیدهی او
این حسینی که رئیس الشهدایش خوانند
گرچه این دیده ز دیدار نجف محروم است
روی زیـبای تــو را دیـدم و دیـوانـه شـدم
شمع بودم ولی از عشق تو پـروانه شدم
مـــن خــراباتی ام و راهــی ویـرانه شدم
بــا تــو آمــاده یــک مـستی جانانه شدم
مــن گــرفتار تــوام نــوکر ایـن خانه شدم
ذره ای خــاکم و بـا نــور تو من دانه شدم
کــلب حــیدر شـدم و وارد کــاشانه شدم
بـا علی صاحب این منسب شاهانه شدم
تــو که لیلای منی وصف تو ناگفتنی است
مست تو گشتم و من ساکن میخانه شدم
کلب الحیدر (علیرضا)
یا جواد بن جواد (ع)
همان صمیمیت و گرمی و صفایی سبز
همان پناه که آهو دخیل آن شده است
اگر غلط نکنم بوی یاس می آید
اگر درست بگویم رضا جوان شده است
محسن عرب خالقی
یا جواد بن جواد ،
بابای تو با دیدن تو گریه می کرد
با گریه لطف دیگری دارد عبادت
آباء و اجدادت همه یک یک جوادند
پس می نویسیمت جواد بن الجوادت
یا امام جواد (ع)
طوبای تو میان دلم قد کشیده است
بین من و خیال خودم سد کشیده است
احساس می کنم به تو نزدیک می شوم
جذر مرا نگاه شما مد کشیده است
این جذبه طلایی بالا نشین تو
بال مرا حوالی گنبد کشیده است
دست خدای عز و جل روی قلب ما
این بار سوم است محمد کشیده است
نوری رئوف در حرمت موج می زند
الطاف کاظمین به مشهد کشیده است
علی اکبر لطیفیان
زن حضرت جواد (ع ) ام الفضل دختر مأمون بود. حضرت جواد (ع ) از ام الفضل فرزندی نداشت. حضرت امام محمد تقی زوجه دیگری مشهور به ام ولد و به نام سمانه مغربیه داشته است. فرزندان آن حضرت را 4 پسر
1. وصيت امام به زيد شحام:
زيد شحام مى گويد: ابوعبدالله (ع) به من فرمود: به همه کسانى که به نظر تو، مطيع ما هستند و از ما حرف مى شنوند، سلام برسان.
من همه شما را به تقواى الهى و ورع دينى فرا مى خوانم، و اينکه براى خدا کوشش کنيد، راستگو باشيد، اداى امانت کنيد و سجده هاى طولانى داشته باشيد و براى همسايگان خوبى باشيد که محمد(ص) ، با اين تعاليم و آموزشها آمده است.
امانت و وديعه اشخاصى را که شما را امين شناخته اند و چيزى را به شما سپرده اند، چه نيکوکار باشند يا بدکار، به ايشان سالم پس دهيد؛ زيرا رسول الله صوات الله عليه دستور دادند که حتى نخ و سوزن هم تحويل شود.
و به خويشاوندان و اقوام خود صله و احسان کنيد و بر جنازه آنان و در تشييع شان شرکت نمائيد و بيمارانشان را عيادت کنيد و حقوق ايشان را ادا نمائيد؛ چون اگر يکى از شما (چنين رفتار کند و) در دين خويش ورع داشته باشد، راست بگويد، اداى امانت کند و با مردم خوش اخلاق و خوشرفتار باشد، گفته مى شود: اين جعفرى است و من خوشحال مي شوم و از اين وضع دلشاد مى گردم و گفته مى شود: اينگونه است ادب و تربيت جعفر، اما اگر جز اين باشيد، گرفتارى و ننگ و عار شما بر من است و گفته مى شود: اينگونه است تعليم و تربيت جعفر؟
به خدا سوگند، حديث کرد مرا پدرم که مردى در ميان قبيله اى از شيعيان على (ع) شمرده مىشود که وارسته ترين، امانتدارترين، راستگوترين، و درزمينه قضاوت، عادلترين آنان باشد و وقتى از افراد قبيله راجع به او سؤال شود که او چگونه مردى است، پاسخ دهند: چه کسى همانند اوست؟ راستى که او امينترين و صادقترين ماست.
2. وصيت امام به مؤمن الطاق:
اى پسر نعمان! از مراء و لجبازى دور باشد که عمل تو را تباه مى سازد و از جدال و کشمکش بپرهيز که تو را هلاک گرداند و از ستيزه جوئيهاى فراوان بپرهيز که تو را از خدا دور مى کند. مردمى در زمان گذشته وجود داشته اند که سکوت را تمرين مى کردند و شما سخن گفتن و حرف زدن را ياد مى گيريد.
جمعى از پيشينيان به قصد عبادت و بندگى، ده سال سکوت مى کردند و خود را بدين وسيله مى آزمودند که اگر دراين آزمايش سرافراز بيرون مى آمدند، خود را اهل تعبد وبندگى مى دانستند، والا مى گفتند: من کجا و بندگى خدا کجا؟ مى گفتند: کسى نجات پيدا مى کند که از گناه و لغزش و حرف زشت کاملاً بپرهيزد و سکوت نمايد و در دولت باطل، برآزار و اذيت، شکيبا باشد.
اى پسر نعمان! هر کس از او چيزى سؤال شود و با اينکه (اجمالاً) مى داند ولى بگويد نمى دانم، بدون شک با مسائل علمى منصفانه برخورد کرده است. و مؤمن در جائى که نشسته است، دچار وسوسه حسد مى شود؛ ليکن وقتى بلند شد و رفت، حسد و کينه هم از بين مى رود.
اى پسر نعمان! اگر مى خواهى دوستى برادر دينى تو برايت خالص باشد با او مزاح نکن؛ لجبازى، فخر فروشى و ستيزه نيز منما. دوستت را از همه اسرار و رازهايت آگاه مساز، بلکه به همان اندازه که اگر دشمن تو آگاه گردد، نتواند ضرر و زيانى به تو بزند؛ چون دوست هم ممکن است روزى دشمن شود.
اى پسر نعمان! بلاغت نه با تيز زبانى و تندگوئى است و نه با پر حرفى بلکه فقط به معنى توجه داشتن و دليل محکم آوردن است.
3. وصيت امام به حمران بن اعين:
اى حمران! در زندگى خود، به اشخاص پائينتر از خود (در مکنت و دارائى) نظر کن و به مردمى که در توانائى مالى از تو بالاترند نگاه نکن؛ چون در اين صورت است که به قسمت و بهره خود قانع و راضى خواهى بود و بدين وسيله، به بهره بيشترى از سوى پروردگارت دست خواهى يافت.
و بدان که عمل و عبادت اندک ولى دائم و پيوسته که بر مبناى يقين باشد نزد خداوند با ارزشتر از عمل و عبادت زيادى است که براساس يقين نباشد. و بدان که هيچ ورع و تقوائى، برتر از اجتناب از حرامهاى الهى و خوددارى از آزار مؤمنان و غيبت ايشان نيست. و هيچ زندگى اى گواراتر از خوش اخلاقى و هيچ مالى سودمندتر از قناعت به کفاف، و هيچ جهلى مضرتر از عجب و خودپسندى نمى باشد.
4. وصيت امام به مفضل بن عمر:
تو را و خودم را به تقواى الهى و اطاعت از فرمان او سفارش مى کنم؛ زيرا طاعت، ورع، تواضع براى خدا، آرامش، کوشش، عمل به فرمان الهى، خير خواهى براى رسولان او، تلاش در تحصيل رضاى خداوند، و اجتناب از محرمات الهى همگى از آثار و نتايج تقوى است. بدون ترديد آن کس که تقوى پيشه مى سازد، خود را به خواست خدا از آتش برکنار نگاه داشته و به تمام خير دنيا و آخرت دست يافته است. و هر کس ديگران را به رعايت تقوى و داشتن پروا دعوت و توصيه کند، بهترين موعظه و نصيحت را انجام داده است. خداوند در پرتو لطف و مرحمتش ما را از متقيان و پرواپيشگان قرار دهد.
5. وصيت امام به جميل بن دراج:
بهترين شما ،سخاوتمندان شماست و بدترين شما بخيلان و تنگ نظران شماست. و از عمده ترين کارهاى شايسته، نيکى و احسان به برادران دينى و کوشش در رفع نيازمنديهاى ايشان است که بدين وسيله دماغ شيطان به خاک ماليده مى شود و انسان از شعله آتش محفوظ مى ماند و وارد بهشت مى شود. اى جميل! اين سخن مرا به ياران و اصحاب نيکوکارت برسان.
جميل پرسيد: فدايت شوم، اصحاب نيکوکار من کيستند؟
امام فرمود: آنان که هم در سختى و هم در رفاه به برادران دينى خود نيکى و احسان مى کنند. اى جميل! انجام چنين کارى براى شخص دارا، آسان است.
خداوند عزوجل شخص نادار را در اين زمينه ستوده است آنجا که فرمود: «و يؤثرون على انفسهم و لو کان بهم خصاصة و من يوق شُحّ نفسه فأولئک هم المفلحون».
6. وصيت امام به معلى بن خنيس:
امام خطاب به معلى موقعى که عازم سفر بود فرمود: اى معلى! تنها از خداوند عزت بخواه که تو را عزيز خواهد کرد.
معلى پرسيد: چگونهاى فرزند رسول خدا ؟
امام فرمود: اى معلى! از خدا بترس، همه چيز از تو خواهد ترسيد. اى معلى! با عطا و بخشش، محبت دوستانت رإ؛صظ به سوى خود جلب کن که خدايتعالى عطا و بخشش را عامل محبت و خوددارى و منع را انگيزه عداوت و دشمنى قرار داده است. پس اينکه از من چيزى بخواهيد و من آن را به شما بدهم نزد من دوست داشتنى تر از آن است که چيزى از من نخواهيد و من هم چيزى به شما ندهم و در نتيجه نسبت به من احساس کينه و عدوات کنيد. و هر چه خداوند عزوجل به دست من به شما مى رساند، در حقيقت، سپاس براى اوست. پس در برابر عطا و بخشش من، سپاسگزار خدا باشيد.
7. وصيت امام به سفيان ثورى :
سفيان مى گويد: صادق، فرزند صادق يعنى جعفر بن محمد عليهما السلام را ديدار و عرض کردم: اى فرزند رسول الله! مرا توصيه و سفارش بفرمائيد.
امام: اى سفيان! شخص دروغگو مروت و مردانگى، و آدم بي حال دوستى و رفاقت، و انسان حسود راحتى ندارد، و شخص بد اخلاق، به سيادت و آقائى نمى رسد.
سفيان: باز بفرمائيد.
امام: اى سفيان! به خدا اطمينان داشته باش تا مؤمن راستين شوى و به قسمت خدا راضى باش تا بى نياز گردى و با همسايهات به خوبى رفتار کن تا مسلمان شمرده شوى و هرگز با شخص فاجر و نابکار هم صحبت و رفيق مباش که او فجور و زشتکارى به تو ياد مى دهد و هميشه در مسائل زندگى با کسانى که از خدا خشيت دارند، مشورت کن.
سفيان: باز بفرمائيد.
امام :اى سفيان! هر کس خواهان عزت باشد بدون قوم و خويش، و بى نيازى بخواهد بدون مال و دارائى، و طالب شکوه و عظمت باشد بدون سلطنت و حکومت، بايد از چهار چوب ذلت و خوارى معصيت بيرون آيد و به دايره عزت طاعت الهى قدم بگذارد .
يک روز سفيان به امام صادق (ع) عرض کرد: از حضورتان نمى روم مگر آنکه مرا حديث بفرمائيد.
امام فرمود: من براى تو حديث بازگو مى کنم، ولى زيادى حديث تو را سود نمى بخشد.
اى سفيان! هرگاه خداوند نعمتى به تو عطا کرد و تو دوست داشتى که آن نعمت براى تو پايدار بماند، پس فراوان حمد و سپاس خدا را به جاى آور که خداوند عزوجل در قرآن مى فرمايد: «لان شکرتم لازيدنّکم» (اگر سپاس گوئيد بر (نعمت) شما مى افزائيم). و{ ابراهيم 7}
اگر روزى تو اندک شد و دير به تو رسيد، زياد استغفار کن که در قرآن مى فرمايد: استغفروا ربکم انه کان غفاراً يرسل السماء عليکم مدراراً و يمددکم بأموال و بنين و يجعل لکم جنات و يجعل لکم أنهاراً . (از خداوند طلب مغفرت کنيد که او{ البقره 171} بسيار عفو کننده است. آسمان را براى شما مى باراند و شما را با دارائيها و فرزندان کمک و يارى مى کند و براى شما باغها و بهشتها قرار مى دهد و رودها و چشمه ها جارى مى سازد).
اى سفيان! هرگاه از دست سلطان و جبارى محزون و دلگير شدى زياد «لاحول ولا قوة الا بالله» بگو که آن کليد فرج و گشايش و گنجى از گنجهاى بهشتى است .
سفيان پس از شنيدن اين نصايح و وصيتها با حرکات دستش مى گفت سه سفارش و چه سفارشهائى !
عن النبى (ص) قال: ... و هى اطهر بقاع الارض واعظمها حرمة و إنها لمن بطحاء الجنة. (1)
پيامبر اسلام (ص) در ضمن حديث بلندى مى‌فرمايد: كربلا پاك‌ترين بقعه روى زمين و از نظر احترام بزرگترين بقعهها است والحق كه كربلا از بساط هاى بهشت است.
قال رسول الله صلى الله عليه و آله: يقبر ابنى بأرض يقال لها كربلا هى البقعة التى كانت فيها قبة الاسلام نجا الله التى عليها المؤمنين الذين امنوا مع نوح فى الطوفان. (2)
پيامبر خدا (ص) فرمود: پسرم حسين در سرزمينى به خاك سپرده مىشود كه به آن كربلا گويند، زمين ممتازى كه همواره گنبد اسلام بوده است، چنانكه خدا ياران مؤمن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد.
قال على عليه السلام: هذا ... مصارع عشاق شهداء لا يسبقهم من كان قبلهم ولا يلحقهم من كان بعدهم. (3)
حضرت على عليه السلام روزى گذرش از كربلا افتاد و فرمود: اينجا قربانگاه عاشقان و مشهد شهيدان است. شهيدانى كه نه شهداى گذشته و نه شهداى آينده به پاى آنها نمىرسند.
قال على عليه السلام: واها لك ايتها التربة ليحشرن منك قوم يدخلون الجنة بغير حساب. (4)
اميرالمومنين عليه السلام خطاب به خاك كربلا فرمود: چه خوش‌بويى اى خاك! در روز قيامت قومى از تو به پا خيزند كه بدون حساب و بى‌درنگ به بهشت روند.
قال على بن الحسين عليه السلام: تزهر أرض كربلا يوم القيامة كالكوكب الدرى و تنادى انا ارض الله المقدسة الطيبة المباركة التى تضمنت سيدالشهداء و سيد شباب اهل الجنة. (5)
امام سجاد عليه السلام فرمود: زمين كربلا در روز رستاخيز، چون ستاره مرواريدى مىدرخشد و ندا مىدهد كه من زمين مقدس خدايم، زمين پاك و مباركى كه پيشواى شهيدان و سالار جوانان بهشت را در بر گرفته است.
قال ابوعبدالله عليه السلام: الغاضرية من تربة بيت المقدس. (6)
امام صادق عليه السلام فرمود: كربلا از خاك بيت المقدس است.
قال ابوعبدالله: ان أرض كربلا و ماء الفرات اول ارض و اول ماء قدس الله تبارك و تعالى... (7)
امام صادق عليه السلام فرمود: سرزمين كربلا و آب فرات، اولين زمين و نخستين آبى بودند كه خداوند متعال به آنها قداست و شرافت بخشيد.
قال ابوعبدالله عليه السلام: ليس نبى فى السموات والارض و الا يسألون الله تبارك و تعالى ان يوذن لهم فى زيارة الحسين عليه السلام ففوج ينزل و فوج يعرج. (8)
امام صادق عليه السلام فرمود: هيچ پيامبرى در آسمانها و زمين نيست مگر اين كه مىخواهند خداوند متعال به آنان رخصت دهد تا به زيارت امام حسين عليه السلام مشرف شوند، چنين است كه گروهى به كربلا فرود آيند و گروهى از آنجا عروج كنند.
قال ابوعبدالله عليه السلام: ليس من ملك فى السموات والارض إلا يسألون الله تبارك و تعالى ان يوذن لهم فى زيارة الحسين عليه السلام ففوج ينزل و فوج يعرج. (9)
امام صادق عليه السلام فرمود: هيچ فرشتهاى در آسمانها و زمين نيست مگر اين كه مىخواهد خداوند متعال به او رخصت دهد تا به زيارت امام حسين عليه السلام مشرف شود، چنين است كه همواره فوجى از فرشتگان به كربلا فرود آيند و فوجى ديگرعروج كنند و از آنجا اوج گيرند.
قال ابوعبدالله عليه السلام: موضع قبرالحسين عليه السلام ترعة من ترع الجنة. (10)
امام صادق عليه السلام فرمود: جايگاه قبر امام حسين عليه السلام درى از درهاى بهشت است.
قال ابوعبدالله عليه السلام: ان الله اتخذ كربلا حرما آمنا مباركا قبل ان يتخذ مكة حرماً. (11)
امام صادق (ع) فرمود: به راستى كه خدا كربلا را حرم امن و با بركت قرار داد پيش از آن كه مكه را حرم قرار دهد. (شايان ذكر است منظور از اين روايت درعالم بالا است كه قبل از مكه، كربلا حرم امن الهي قرار گرفت)
قال الصادق عليه السلام: زوروا كربلا ولا تقطعوه فان خير أولاد الانبياء ضمنته... (12)
امام صادق (ع) فرمود: كربلا را زيارت كنيد و اين كار را ادامه دهيد، چرا كه كربلا بهترين فرزندان پيامبران را در آغوش خويش گرفته است.
قال الصادق عليه السلام: «شاطىء الوادى الايمن» الذى ذكره الله فى القرآن،( قصص/30) هو الفرات و «البقعة المباركة» هى كربلا. (13)
امام صادق (ع) فرمود: آن «ساحل وادى ايمن» كه خدا در قرآن ياد كرده فرات است و «بارگاه با بركت» نيز كربلا است.
قال الامام باقرعليه السلام: لو يعلم الناس ما فى زيارة قبرالحسين عليه السلام من الفضل، لماتوا شوقاً. (14)
امام باقرعليه السلام فرمود: اگر مردم مىدانستند كه چه فضيلتى در زيارت مرقد امام حسين عليه السلام است از شوق زيارت مىمردند.
قال ابوجعفرعليه السلام: زيارة قبر رسول الله صلى الله عليه و آله و زيارة قبور الشهداء، و زيارة قبرالحسين بن على عليهما السلام تعدل حجة مبرورة مع رسول الله صلى الله عليه و آله. (15)
امام باقر عليه السلام فرمودند: زيارت قبر رسول خدا (ص) و زيارت مزار شهيدان، و زيارت مرقد امام حسين عليه السلام معادل است با حج مقبولى كه همراه رسول خدا (ص) بجا آورده شود.
عن حمران قال: زرت قبرالحسين عليه السلام فلما قدمت جاء نى ابو جعفر محمد بن على عليه السلام ... فقال عليه السلام ابشر يا حمران فمن زار قبور شهداء آل محمد (ص) يريد الله بذلك وصلة نبيه حرج من ذنوبه كيوم ولدته امه. (16)
حمران مىگويد هنگامى كه از سفر زيارت امام حسين (ع) برگشتم، امام باقر عليه السلام به ديدارم آمد و فرمود: اى حمران! به تو مژده مى‌دهم كه هر كس قبور شهيدان آل محمد (ص) را زيارت كند و مرادش از اين كار رضايت خدا و تقرب به پيامبر (ص) باشد، از گناهانش بيرون مىآيد مانند روزى كه مادرش او را زاده است.
عن ابى جعفر و ابى عبدالله عليهماالسلام يقولان: من احب أن يكون مسكنه و مأواه الجنة، فلا يدع زيارة المظلوم. (17)
از امام باقر و امام صادق عليهماالسلام نقل شده كه فرمودند: هر كس كه مىخواهد مسكن و مأوايش بهشت باشد، زيارت مظلوم ـ امام حسين ـ را ترك نكند.
قال الامام الصادق عليه السلام: زوروا قبرالحسين عليه السلام ولا تجفوه فانه سيد شباب أهل الجنة من الخلق و سيد شباب الشهداء. (18)
امام صادق (ع) فرمود: مرقد امام حسين عليه السلام را زيارت كنيد و با ترك زيارتش به او ستم نورزيد، چرا كه او سيد جوانان بهشت از مردم و سالار جوانان شهيد است.
قال ابوعبدالله عليه السلام: زيارة قبرالحسين بن على عليهماالسلام من أفضل ما يكون من الأعمال. (19)
امام صادق (ع) فرمود: زيارت قبر امام حسين عليه السلام از بهترين كارهاست كه مىتواند انجام يابد.
قال الامام الصادق عليه السلام: من سره ان يكون على موائد النور يوم القيامة فليكن من زوارالحسين بن على عليهماالسلام. (20)
امام صادق (ع) فرمود: هر كس دوست دارد روز قيامت، بر سر سفرههاى نور بنشيند بايد از زائران امام حسين عليه السلام باشد.
قال الصادق عليه السلام: من اراد ان يكون فى جوار نبيه و جوارعلى و فاطمه عليهم السلام فلا يدع زيارة الحسين عليه السلام. (21)
امام صادق (ع) فرمود: كسى كه مىخواهد در همسايگى پيامبر (ص) و در كنارعلى (ع) و فاطمه (س) باشد زيارت امام حسين (ع) را ترك نكند.
قال ابوعبدالله عليه السلام: لو ان احدكم حج دهره ثم لم يزرالحسين بن على عليهماالسلام لكان تاركا حقا من حقوق رسول الله (ص) لان حق الحسين فريضة من الله تعالى واجبه على كل مسلم. (22)
امام صادق (ع) فرمود: اگر يكى از شما تمام عمرش را احرام حج ببندد اما امام حسين عليه السلام را زيارت نكند حقى از حقوق رسول خدا (ص) را ترك كرده است؛ چرا كه حق حسين (ع) فريضه الهى و بر هر مسلمانى واجب و لازم است.
قال ابوعبدالله عليه السلام: من لم يأت قبرالحسين عليه السلام حتى يموت كان منتقص الايمان منتقص الدين، ان ادخل الجنة كان دون المؤمنين فيها. (23)
امام صادق (ع) فرمود: هر كس به زيارت قبر امام حسين (ع) نرود تا بميرد، ايمانش ناتمام و دينش ناقص خواهد بود به بهشت هم كه برود پايين‌تر از مؤمنان در آنجا خواهد بود.
قال ابوعبدالله عليه السلام: لا تدع زيارة الحسين بن على عليهماالسلام و مُرّ أصحابك بذلك يمدالله فى عمرك و يزيد فى رزقك و يحييك الله سعيدا ولا تموت الا شهيدا. (24)
امام صادق (ع) فرمود: زيارت امام حسين عليه السلام را ترك نكن و به دوستان و يارانت نيز همين را سفارش كن! تا خدا عمرت را دراز و روزى و رزقت را زياد كند و خدا تو را با سعادت زنده دارد و نميرى مگر با شهادت.
عن ابى عبدالله قال: من اراد الله به الخير قذف فى قلبه حب الحسين عليه السلام و زيارته و من اراد الله به السوء قذف فى قلبه بغض الحسين عليه السلام و بغض زيارته. (25)
امام صادق (ع) فرمود: هر كس كه خدا خير خواه او باشد محبت حسين (ع) و زيارتش را در دل او مىاندازد و هر كس كه خدا بدخواه او باشد كينه و خشم حسين (ع) و خشم زيارتش را در دل او مىاندازد.
قال الصادق عليه السلام: من لم يأت قبرالحسين عليه السلام و هو يزعم انه لنا شيعة حتى يموت فليس هو لنا شيعة و ان كان من اهل الجنة فهو من ضيفان اهل الجنة. (26)
امام صادق عليه السلام فرمود: كسى كه به زيارت قبر امام حسين نرود و خيال كند كه شيعه ما است و با اين حال و خيال بميرد او شيعه ما نيست و اگر هم از اهل بهشت باشد از ميهمانان اهل بهشت خواهد بود.
قال الصادق عليه السلام: من اتى قبرالحسين عليه السلام عارفا بحقه كتبه الله عزوجل فى اعلى عليين. (27)
امام صادق (ع) فرمود: هر كس كه به زيارت قبر حسين عليه السلام نايل شود و به حق آن حضرت معرفت داشته باشد خداى متعال او را در بلندترين درجه عالى مقامان ثبت مىكند.
قال ابوالحسن موسى بن جعفرعليه السلام: أدنى ما يثاب به زائر ابى عبدالله عليه السلام بشط فرات إذا عرف حقه و حرمته و ولايته ان يغفر له ما تقدم من ذنبه و ما تأخز. (28)
حضرت امام موسى كاظم عليه السلام فرمود: كمترين ثوابى كه به زائر امام حسين عليه السلام در كرانه فرات داده مىشود اين است كه تمام گناهان بخشوده مىشود. بشرط اين كه حق و حرمت ولايت آن حضرت را شناخته باشد.
قال الرضا عليه السلام: من زار قبرالحسين (ع) بشط الفرات كان كمن زار الله. (29)
امام رضا عليه السلام فرمود: كسى كه قبر امام حسين عليه السلام را در كرانه فرات زيارت كند، مثل كسى است كه خدا را زيارت كرده است.
قال الصادق عليه السلام: من زارالحسين عليه السلام يوم عاشورا وجبت له الجنة. (30)
امام صادق (ع) فرمود: هر كس كه امام حسين عليه السلام را در روز عاشورا زيارت كند بهشت بر او واجب مىشود.
قال ابوعبدالله عليه السلام: من باب عند قبرالحسين عليه السلام ليلة عاشورا لقى الله يوم القيامة ملطخا بدمه كأنما قتل معه فى عرصة كربلا. (31)
امام صادق (ع) فرمود: كسى كه شب عاشورا در كنار مرقد امام حسين عليه السلام سحر كند روز قيامت در حالى به پيشگاه خدا خواهد شتافت كه به خونش آغشته باشد، مثل كسى كه در ميدان كربلا و در كنار امام حسين عليه السلام كشته شده باشد.
قال ابو محمدالحسن العسكرى عليه السلام: علامات المؤمن خمس: صلاة الخمسين، و زيارة الاربعين، والتختم فى اليمين، و تعفير الجبين والجهر ببسم الله الرحمن الرحيم. (32)
امام حسن عسكرى عليه السلام فرمود: نشانه‌هاى مؤمن پنج چيز است: 1 ـ پنجاه ركعت نماز (نماز يوميه و نمازهاي نافله) 2 ـ زيارت اربعين 3 ـ انگشتر به دست راست كردن 4 ـ بر خاك سجده كردن 5 ـ بسم الله الرحمن الرحيم را در نماز بلند گفتن.
قال رسول الله (ص): الا و ان الإجابة تحت قبته والشفاء فى تربته، و الائمة عليهم السلام من ولده. (33)
پيامبر خدا(ص) فرمود: بدانيد كه اجابت دعا، زير گنبد حرم او و شفاء در تربت او، و امامان عليهم السلام از فرزندان اوست.
قال الصادق عليه السلام: حنكوا اولادكم بتربة الحسين (ع) فإنها امان. (34)
امام صادق (ع) فرمود: كام كودكانتان را با تربت حسين (ع) برداريد چرا كه خاك كربلا فرزندانتان را بيمه مىكند.
قال ابوعبدالله عليه السلام: فى طين قبرالحسين عليه السلام الشفاء من كل داء و هو الدواء الاكبر. (35)
امام صادق (ع) فرمود: شفاى هر دردى در تربت قبر حسين عليه السلام است و همان است كه بزرگترين داروست.
قال الصادق عليه السلام: السجود على تربة الحسين عليه السلام يخرق الحجب السبع. (36)
امام صادق (ع) فرمود: سجده بر تربت حسين عليه السلام حجاب‌هاى هفتگانه را پاره مىكند.
كان الصادق (ع) لا يسجد الا على تربة الحسين (ع) تذللا لله و إستكانة اليه. (37)
رسم حضرت امام صادق (ع) چنين بود كه: جز بر تربت حسين (ع) به خاك ديگرى سجده نمىكرد و اين كار را از سر خشوع و خضوع براى خدا مىكرد.
قال الصادق (ع): السجود على طين قبرالحسين (ع) ينور الى الارض السابعة و من كان معه سبحة من طين قبرالحسين (ع) كتب مسبحا و ان لم يسبح بها ... (38)
امام صادق (ع) فرمود: سجده بر تربت قبر حسين (ع) تا زمين هفتم را نور باران مىكند و كسى كه تسبيحى از خاك مرقد حسين (ع) را با خود داشته باشد، تسبيح گوى حق محسوب مىشود، اگر چه با آن تسبيح هم نگويد.
عن موسى بن جعفرعليه السلام قال: ولا تأخذوا من تربتى شيئا لتبركوا به فأن كل تربة لنا محرمة الا تربة جدى الحسين بن على عليهماالسلام فأن الله عزوجل جعلها شفاء لشيعتنا و أوليائنا. (39)
حضرت امام كاظم (ع) در ضمن حديثى كه از رحلت خويش خبر مىداد، فرمود: چيزى از خاك قبر من برنداريد تا به آن تبرك جوييد؛ چرا كه خوردن هر خاكى جز تربت جدم حسين (ع) بر ما حرام است، خداى متعال تنها تربت كربلا را براى شيعيان و دوستان ما شفا قرار داده است.
قال الامام موسى الكاظم (ع): لا تستغنى شيعتنا عن أربع: خمرة يصلى عليها و خاتم يتختم به و سواك يستاك به و سبحة من طين قبر أبى عبدالله عليه السلام ... (40)
حضرت امام موسى بن جعفر عليهماالسلام فرمود: پيروان ما از چهار چيز بىنياز نيستند: 1 ـ سجادهاى كه بر روى آن نماز خوانده شود2 ـ انگشترى كه در انگشت باشد 3 ـ مسواكى كه با آن دندان‌ها را مسواك كنند 4 ـ تسبيحى از خاك مرقد امام حسين (ع)
By Ashoora.ir & Night Skin
-
وصیت شهدا
آمار
وب سایت:
بازدید دیروز : 0
بازدید هفته : 15
بازدید ماه : 15
بازدید کل : 4267
تعداد مطالب : 108
تعداد نظرات : 17
تعداد آنلاین : 1
Alternative content
